Wstęp

Jeśli przyjdzie nam ustalić właściwy kostium dla postaci ze sztuki o tematyce historyczne;), powinniśmy się. klarować lo­gicznym wyciąganiem wniosków na temat pełnego ubioru lub tylko jakiejś’ jednakowej części. Z praktyki wiemy ze nie zawsze nas stać na częste przebieranie aktorów w ciągu trwania przed­stawienia, mimo że tego wymaga tekst. Często wypadnie nam zaz­naczyć zmianę w ubiorze aktora tylko za pomocą jakiegoś ele­mentu np. rekwizytu, który musi być na tyla widoczny dla wi­dzów, aby mogli oni orientować się w zachodzących na scenie zmianach dramaturgiczno-sytuacyjnych. Weźmy dla przykładu pos­tać Wdowy w „Balladynie J.Słowackiego Po zanalizowaniu cha­rakteru postaci i biegu wydarzeń w całej sztuce można przyjąć następujące założeniet Wdowa ożyli,matka Balladyny i Aliny przez cały czas trwania przedstawienia może być ubrana w jeden tylko strój wieśniaczki. Nieznaczne zmiany w ubiorze mogą za­chodzić w scenie w chacie oraz w zamku. Zmiany te dotyczyć mo­gą już to przybrania głowy, zmiany fartucha bądź też zastosowa­nia innego rodzaju obuwia. Przyjąć możemy m.in. i taką koncep­cję, że Wdowa przebywając w chacie lub przed nią chodzić będzie boso lato, wieś, a w zamku ze względu na zmianę środowiska matka królowej lub z powodu chłodnej posadzki kamień ubierze pantofle-kapce. W końcowej zaś scenie sądu zjawi się po raz dru­gi boso ze śladami krwi i błota, w poszarpanej szacie. Wydaje nam się, że taki skrót kostiumowy widz szybko przyjmie i zrozu­mie założenia realizatorów.