Na początku wieku XVI we Włoszech, a następnie we Francji, Anglii, Niemczech i Hiszpanii pojawia się nowy typ obuwia, wyraźnie odbiegający od wzorów poprzedniego okresu gotyckiego. Różnica polega na tym, że zanika forma wydłużających się nosów, a modna staja się wysmukła, lekko spiczasta linia stopy, przechodząca w cholewkę płytką, wywiniętą nieznacznie na boki w górnej części. Oprócz płytkich pantofli występują również buciki wysokie, z cholewką otwartą, sięga-jącą powyżej kostek, lub trzewik i trzewiki z cholewką sznurowaną a boku nad kostką W Anglii i w Niemczech ukazuje się typ obuwia jeszcze bardziej oddalający się od wzorów gotyckich, mianowicie pantofle z zaokrąglonymi i szerokimi, a także płaskimi czubkami nosów. Forma tych pantofli doskonale odpowiada nowym ubiorom, szczególnie męskim, w których kaftany z bufiastymi rękawami poszerzają sylwetkę człowieka, czyniąc postać nadmiernie wielką. Dodatkowym szczegółem nowego obuwia są dość gęsto rozmieszczone nacięcia skory w przyszwie i w tylniku pantofla, względnie liczne otwory. Moda na otwory w skórze obuwia jest konsekwentnym powtórzeniem podobnych nacięć tkaniny w różnych miejscach ubioru, szczególnie na rękawach 1 w spodniach. Przez ta otwory przeglądała podszewka,różniąca się od wierzchniej tkaniny kolorem i gatunkiem materiału, albo wprost bielizna. Brzegi nacięć w skórze pantofli ozdabiano lamówkami lub grawerowano we wzory. Tym sposobem obuwie, mimo niezbyt korzystnej łopatkowataj formy, komponowało się z całością ubioru. W ubiorach szytych według mody hiszpańskiej renesansowej obuwia, zachowując krój włoski, posiada także nacięcia i otwory na przyszwie i z boków tylnika, przez co staja się ono bardziej dekoracyjna i jakby bogatsza. Często,omawiając jakieś obuwie, wspominamy takie o pończochach, chociaż te należą raczej do samego ubioru. Wydaje się nam jednak, że musimy czasem zwrócić na nie uwagę, ponieważ stanowią bliskie sąsiedztwo obuwia.Tak np. w przypadku obuwia z okresu renesansu, kiedy w ubiorze męskim spodnie są bufiaste i bardzo krótkie zarazem,a resztę nóg pokrywają pończochy. Zastępują one w pewnym stopniu typ spodni trykotowych, a w wypadku noszenia nieco dłuższych spodni, np. do kolan, wraz z obuwiem – pantoflem lub trzewikiem – tworzą jakby jedną całość. Mamy przykłady na to, że podwiązywano długie, bo sięgające poza połowę ud, pończochy pod kolanem wstążkami, bądź to ze względów estetycznych bądź też praktycznych podtrzymywanie pończochy, aby się nie marszczyła na łydkach, co w następnych etapach rozwoju mody będzie wykorzystane, zwłaszcza przy spodni ich dłuższych, opuszczonych poniżej kolan. Od roku 1589 r. kiedy to wynaleziono maszynowy sposób produkowania pończoch, stają się one nieodłącznym elementem każdego ubioru męskiego i kobiecego i jakby integralnie są związane z każdym rodzajem obuwia. Co się tyczy obuwia kobiecego, szytego w Niemczech i Anglii w okresie trwającej tam mody renesansowej, to forma czubków nosa jest również poszerzona i spłaszczona, mimo że na ogół pantofle kryły sic pod obszernymi spódnicami sukien.
Renesans
