Obuwia Asyryjczyków Babilończyków i innych ludów Małej Azji różni się zasadniczo od egipskiego, jest bowiem całkowicie wyrabiana ze skóry. Mieszkańcy doliny między Eufratem i Tygrysem, będąc s racji warunków lokalnych narodem pasterskim, mieli pod dostatkiem bydła domowego, tarany zaś, na których przebywali,obfitowały w dzikiego zwierza,stąd i obfitość wszelkiego rodzaju skór, a których wyrabiano obuwie. Spotykamy więc tu sandały z tylnikami, czyli obłożynami przyszytymi wokół piet do podeszwy jest też rodzaj trzewików z cholewkami, wyciętymi z pasów schowanych, spinanych na podbiciu guzikami wreszcie kombinacja trzewików a cholewkami z rodzaj im grubych wełnianych skarpet, przewiązywanych wokół nóg; rzemiennymi paskami Obuwia barwiono na kolory czerwony lub żółty, kryjąc farbą całą powierzchnię trzewika lub malując kolorowe pasma. Kobieca sandały pantofle lub trzewiki różniły się od męskich doborem delikatniejszej skóry /cielęcej lub koziej/,tzw. safianu, barwionej na żywe kolory, wytłaczanej w desenie,ozdabianej meblowymi blaszkami, drogimi kamieniami itd. Żołnierze nosili zazwyczaj obuwie wysokie, z obcisłymi cholewami, obejmującymi połowę łydki, albo podobne, lecz z wydłużonymi do wysokości kolan przodami tych cholewek, przywiązanymi do nogi za pomocą rzemyków. Tego rodzaju obuwie wysokie, wykonane z twardej i grubej 6kóry, można uważać za prototyp nagolenników, które np. u Persów były kute w blasze.
Asyria i Babilonia
